#~6

#~6

To co czułem w tamtej chwili nie można było opisać, bynajmniej ja nie mogłem, nie potrafiłem. Splotłem swoje nogi wokół jego pasa i oparłem się plecami o ścianę basenu i trzymałem ręce na ramionach chłopaka.

- Ummm... Luke... 

- Zatkaj się! - krzyknąłem uśmiechając się - nic nie mów, wiem, że zrobiłem to przy ludziach, ale nie mogłem się oprzeć. 

- Ale to było urocze wiesz? 

Uśmiechałem się przez dłuższy czas i nie wiedziałem co powiedzieć. Kiedy w końcu palnąłem:

- Popływajmy. 

Jego obecność sprawiała mi przyjemność. Chciałbym go widywać codziennie, o każdej porze dnia czy nocy. Lubię gdy na jego twarzy gości uśmiech. 

- Top się! 

Krzyknął Ash i w ostatniej chwili złapałem powietrze przed zanurzeniem mi głowy do wody. 

- Co to miało być?! 

Spytałem chlapiąc go w twarz, ledwo oddychając a przy tym się śmiejąc. 

- Nie gniewaj się Lukey... 

- No nie wiem... 

Zrobiłem nadąsaną minę jak Ashton dziś dodając skrzyżowane ręce i odwracając głowę, kiedy popłynął do mnie i przytulił. 

- Proszeee... 

- Utop się debilu! 

Wykrzyczałem przez śmiech i postąpiłem tak samo jak on ze mną.

- Luke... Tak, żyje dzięki, że się zainteresowałeś. 

Zaczęliśmy się obaj głośno śmiać i chwile później wyszliśmy z basenu, żeby wyschnąć chociaż trochę. Siedząc na trawie co chwila któryś z nas na siebie spoglądał. 

- Cześć Luke - usłyszałem głos Caluma za moimi plecami. 

- Oh... To Ty? To jest Ashton, Ash poznaj Caluma, to mój najlepszy przyjaciel. - wstałem wskazując na Cala.

- Miło mi Cię poznać, Luke wspominał mi coś o tobie...

Wbiłem łokcia mu w żebra, żeby przestał, nie chciałem, żeby Cal mu wszystko wygadał. 

- Auć. Dobra, z resztą nie będę wam przeszkadzać. Mam nadzieje, że się odezwiesz Luke. 

- Odezwę albo zabije. 

Chłopak odszedł w stronę domu, a ja uśmiechnąłem się przez zęby. 

- Fajnego masz przyjaciela. - Ash zaśmiał się zatykając dłonią usta - Idziemy gdzieś?

- Dzięki... Pewnie.

~•~

Przez całą godzinę tańczyłem z Ashem. Miałem ochotę przytulać go, szeptać mu do ucha miłe słowa i trzymać za rękę. Dałem się powstrzymać. Po kolejnym przetańczonym kawałku usiadłem na schodach. Ashton ze szklanką whisky, gdy mnie zauważył przysiadł się. Położył jedną ze swoich dłoni na moim udzie a ja czułem, że robi mi się gorąco. 

- Daj się napić. - powiedziałem tonem rozkazującym, ale miłym.

- Trzymaj. 

Wypiłem do dna. 

- Daj mi jeszcze... 

- Na pewno? 

- Ashton... Tak na pewno.

Smakował mi ten smak. Chciałem jeszcze. Nie zdawałem sobie wtedy sprawy, że już wypiłem trochę wcześniej. Chłopak podał mi szklankę. Zaczęło mi się odrobinę kręcić w głowie.

- Coś mi się wydaje, że nie dojdziesz sam do domu... Luke. 

Oparłem głowę na ścianę zamykając oczy, kiedy ktoś mnie uniósł na ręce. To z pewnością Ash. Otuliłem się w jego szyje. 

- Co ja z tobą zrobię...? 

Słyszałem ledwo. Czułem najbardziej tylko ból w głowie i odruchowo złapałem się za skronie. Blondyn jak skojarzyłem, zawiózł nas do jakiegoś domu. Zaniósł mnie do łóżka i ściągnął mi buty, a ja przytuliłem się do poduszki. Była taka miła i pachniała Ashem. 

- Luke, będziemy razem spać, nie będzie Ci to przeszkadzać? 

Wymruczałem tylko skromne "nie". Chłopak położył się obok i zaczął na moich plecach robić różne rysunki i pętelki. 

- Wiesz, że to bardzo lubię? - spytałem i zacząłem zasypiać, gdy poczułem lekkie muśnięcie ust na moim policzku.
- Dobranoc...

~•~

- Luke... Obudziłbyś się... 

Znałem ten głos... Skądś go kojarzyłem - Ashton. Otworzyłem oczy, ale zaraz je zamknąłem. 

- Powiesz mi gdzie jesteśmy? - przeciągnąłem się.

- Jesteś u mnie. 

- Dlaczego? 

- Wiesz... Nie wiedziałem gdzie mieszkasz, a za bardzo Ci odbiło i musiałem Cię gdzieś zabrać. 

Po przyzwyczajeniu się do bardzo jasnego światła spojrzałem na chłopaka. Potem rozglądałem się po pomieszczeniu. Chyba byłem w jego pokój, w jego łóżku, w jego pościeli... Przeraziło mnie to trochę.

W tej chwili przypomniało mi się jak tutaj się znalazłem. 

- Dziękuję. 

- Nie ma sprawy. 

Spojrzałem na jego przyrumienioną twarz. 

- Słodko się rumienisz... - zachichotałem 

- Ugh.. Nie patrz się na mnie. 

- Dlaczego? 

- Bo ja brzydko wyglądam, gdy się rumienię. 

Ash usiadł sobie na skraju łóżka patrząc się na mnie swoimi błyszczącymi oczami.

- Kochanie, jesteś piękny, gdy się rumienisz. Ja Ci to mówię. 

Sam niedowierzałem, że to powiedziałem, ale stało się. 

- Dziękuje Lukey. 

Złapałem dłoń Asha. 

- Nie ma za co. 

Chłopak nie pewnie spoglądał co jakiś czas na swoją rękę, co mnie zaniepoiło... Moje przeczucia się sprawdziły. Na jego nadgarstku były blizny. Zerwałem się i usiadłem obok jego przyglądając i dotykając delikatnie miejsc, gdzie zastałem bliznę. Wcześniej ich nie zauważyłem. Chłopak zaczął płakać.Jedna z łez spłynęła na moją rękę.

- Ash, kochanie nie płacz. 

Objąłem go natychmiast i pozwoliłem, aby łzy z jego oczu zostawiły parę plamek na koszulce. 

- Ja się tego wstydzę, Luke... - Wyszeptał bardzo cicho do mojego ucha - Ale nie chcę teraz wracać do tego...

Moja dłoń trzymała jego podbródek.

- Dobrze, jak będzie odpowiednia chwila to mi sam powiesz, ok? Ale postaraj się Ashton, żeby tego więcej nie zrobić, z każdym problemem możesz do mnie przyjść. Pamiętaj.

- Już tego nie robię i nie zrobię... Obiecuje...

Przyrzeczenie zapieczętował nasz skromny pocałunek. 

- Teraz będzie tylko lepiej. 

- Wierzę Ci Lukey. - Ash starł z pod oczu łzy i się uśmiechnął. - Mam kochanego chłopaka. 

Czy on mnie nazwał chłopakiem? Nie... To nie możliwe... Może on ma już kogoś? A ja byłem odskokiem w jego życiu? Luke, cholera uspokój się. Czułem, że mimo wszystko policzki zrobiły się różowe. 

- To ja mam pięknego... - zawahałem się czy to powiedzieć -  Chłopaka...

Ashton przykucnął przy mnie jak Calum, gdy rozmawialiśmy, lecz Calumowi nie pozwalałem na to i odchodziłem z miejsca. 

- Może, gdybym Cię nie spotkał to byłoby coś więcej na tym nadgarstku... Dzięki tobie kochany tutaj jestem. 

- Jak to? 

- Już wcześniej chciałem Cię spotkać, słyszałem o Tobie kiedyś. Teraz w końcu Cie poznałem...Spotkałem. 

- Naprawdę? 

- Nie na niby głuptasie. 

Chłopak się zaczął śmiać. Dziwnie się z tym czułem, że ktoś wiedział o mnie wcześniej... Ale się nie odezwał do mnie. 

- To znaczy, że jesteśmy teraz parą...? - spytałem z niepewnością w głosie. 

- Hmm... Luke myślę, że tak.

Nie wierzyłem, że znów mam kogoś. Ashtona.

~•~

Z moim chłopakiem spędzałem czas leżąc na łóżku. Jego głowa spoczywała na moim torsie, a ja z jego włosów kręciłem niewielkie loczki. Przytulaliśmy się i dawaliśmy sobie buziaki dopóki nie przypomniałem sobie, że Calum chciał, żebym zadzwonił. 

- Szlag! 

- Co się stało? - spojrzał patrząc mi się w oczy.

- Nic, tylko miałem się skontaktować z Calem. Zrobię to później. - sięgnąłem po komórkę.

- Zostaw ten telefon... Teraz jesteśmy my... 

Ashton zabrał z mojej dłoni przedmiot i pocałował w policzek. 

Nadal do mnie nie dochodziło, że ON został moją połówką. Calum miał racje, że może znajdę kogoś, że po Amelii się pozbieram... 

- Kocham Cię. 

Wymknęło mi się z ust. 

- Ja Ciebie też Lukey. 

______________________________
Dzięki wielkie za tyle wejść i komentarzy. Dodaję rozdział, lecz nie wiem kiedy dodam następny. Możliwe, że za 2-3 tygodnie. Uczcie się pilnie kochani! Do zobaczenia w krótce. :*